اشعيا. Chapter 13
1 وحی دربارۀ بابل كه اشعیا ابن آموص آن را دید.
2 عَلَمی بر كوه خشك برپا كنید و آواز به ایشان بلند نمایید، با دست اشاره كنید تا به درهای نجبا داخل شوند.
3 من مقدّسان خود را مأمور داشتم و شجاعان خویش یعنی آنانی را كه در كبریای من وجد می‌نمایند به جهت غضبم دعوت نمودم.
4 آواز گروهی در كوه‌ها مثل آواز خلق كثیر. آواز غوغای ممالك امّت‌ها كه جمع شده باشند. یهوه صبایوت لشكر را برای جنگ‌سان می‌بیند.
5 ایشان از زمین بعید و از كرانه‌های آسمان می‌آیند. یعنی خداوند با اسلحه غضب خود تا تمامی جهان را ویران كند.
6 وِلوِلَه كنید زیرا كه روز خداوند نزدیك است، مثل هلاكتی از جانب قادر مطلق می‌آید.
7 از این جهت همه دستها سست می‌شود و دلهای همه مردم گداخته می‌گردد.
8 و ایشان متحیر شده، اَلَمها و دردهای زه بر ایشان عارض می‌شود، مثل زنی كه می‌زاید درد می‌كشند. بر یكدیگر نظر حیرت می‌اندازند و رویهای ایشان رویهای شعله‌ور می‌باشد.
9 اینك روز خداوند با غضب و شدّت خشم و ستمكیشی می‌آید، تا جهان را ویران سازد و گناهكاران را از میانش هلاك نماید.
10 زیرا كه ستارگان آسمان و برجهایش روشنایی خود را نخواهند داد. و آفتاب در وقت طلوع خود تاریك خواهد شد و ماه روشنایی خود را نخواهد تابانید.
11 و من ربع مسكون را به سبب گناه و شریران را به سبب عصیان ایشان سزا خواهم داد، و غرور متكبّران را تباه خواهم ساخت و تكبّر جبّاران را به زیر خواهم انداخت.
12 و مردم را از زر خالص و انسان را از طلای اُوفیر كمیابتر خواهم گردانید.
13 بنابراین آسمان را متزلزل خواهم ساخت و زمین از جای خود متحرّك خواهد شد. در حین غضب یهوه صبایوت و در روز شدّت خشم او.
14 و مثل آهوی رانده شده و مانند گله‌ای كه كسی آن را جمع نكند خواهند بود. و هركس به سوی قوم خود توجّه خواهد نمود و هر شخص به زمین خویش فرار خواهد كرد.
15 و هركه یافت شود با نیزه زده خواهد شد و هركه گرفته شود باشمشیر خواهد افتاد.
16 اطفال ایشان نیز در نظر ایشان به زمین انداخته شوند و خانه‌های ایشان غارت شود و زنان ایشان بی‌عصمت گردند.
17 اینك من مادیان را بر ایشان خواهم برانگیخت كه نقره را به حساب نمی‌آورند و طلا را دوست نمی‌دارند.
18 و كمانهای ایشان جوانان را خرد خواهد كرد. و بر ثمره رَحِم ترحّم نخواهند نمود و چشمان ایشان بر اطفال شفقت نخواهد كرد.
19 و بابِل كه جلال ممالك و زینت فخر كلدانیان است، مثل واژگون ساختن خدا سدوم و عموره را خواهد شد.
20 و تا به ابد آباد نخواهد شد و نسلاً بعد نسل مسكون نخواهد گردید. و اَعراب در آنجا خیمه نخواهند زد و شبانان گله‌ها را در آنجا نخواهند خوابانید.
21 بلكه وحوش صحرا در آنجا خواهند خوابید و خانه‌های ایشان از بومها پر خواهد شد. شترمرغ در آنجا ساكن خواهد شد و غولان در آنجا رقص خواهند كرد،
22 و شغالها در قصرهای ایشان و گرگها در كوشكهای خوش‌نما صدا خواهند زد و زمانش نزدیك است كه برسد و روزهایش طول نخواهد كشید.